Toen wij zes jaar geleden in Sri Lanka waren, hebben we hele mooie dingen gezien. We zijn op safari geweest en zagen de meest prachtige dieren. Maar ook uitgestrekte theeplantages en indrukwekkende tempels hebben we niet overgeslagen. Toch zijn er ook nog andere dingen die ons zijn bijgebleven van onze reis. We hebben in Sri Lanka de meest verschrikkelijke verhalen gehoord over de tsunami in 2004, die in heel zuidoost-Azië een vernietigend spoor achterliet. De gevolgen daar zijn nog steeds te zien.

Op een van onze eerste dagen in Sri Lanka hebben we een tempel vlakbij ons eerste hotel bezocht. Dit was een redelijk onbekende tempel, die voor de bevolking heel belangrijk is geweest. De tempel bestond uit een grote Boeddha, waarin je de ceremonies kon volgen. De binnenkant van de tempel was indrukwekkend. Er waren schilderingen op de muren, waarop de tsunami was afgebeeld. Tijdens de tsunami klommen mensen namelijk in en vooral op de Boeddha (en in de palmbomen) eromheen, om te overleven. De tempel heeft er dus voor gezorgd dat veel mensen uit het dorp de tsunami hebben overleefd.

Na deze dag hebben we nog een paar dagen nagedacht over de gevolgen van de tsunami voor Sri Lanka. We besloten een dagje strand te pakken, en samen met wat vrienden die we daar hadden gemaakt, dronken we wat aan de bar. De mannen uit ons gezelschap vonden het wel een leuk idee om even de zee in te gaan. Na een meter de zee in te hebben gelopen, kwamen ze weer terug. De stroming was daar al te sterk. Locals legden ons uit dat na de tsunami -die toch al zes jaar geleden was- de stroming van de zee is veranderd. De golven zijn hoger, de zee is onvoorspelbaarder. Het was een beter idee om de volgende keer alleen een duik in het zwembad te nemen.

Wij gingen ondertussen lekker door met onze reis. We hebben veel prachtige plekjes gezien tijdens uitstapjes. We gingen tijdens een safari op zoek naar wilde dieren, bezochten een olifantenweeshuis en zagen theeplantages. We namen een kijkje in Colombo, gingen naar Gall en Kandy, en daarnaast bezochten we ook nog een mijnwerkersdorp. Die laatste was heel heftig om te zien, maar we hadden weinig keus; van onze chauffeur moesten en zouden we daar heen gaan.

Na al deze indrukken keerden we weer terug naar onze thuisbasis; het hotel waar we eerder ook al waren. Er hing een andere sfeer. Van onze vrienden daar hoorden dat er iets verschrikkelijks was gebeurd. Een dag eerder was een Russisch meisje van een jaar of vijftien de zee in gegaan. Ze kwam vast te zitten tussen twee rotsen, en verdronk bijna. Haar vader wilde haar redden, en ging direct de zee in. Hij bevrijdde zijn dochter uit haar benarde positie, maar helaas was dit net toen er een ruige golf aan kwam. Het meisje liep het strand weer op, maar haar vader werd meegesleurd door de zee. Een dag later is hij dood aangespoeld op een eiland voor de kust van Sri Lanka. Vanzelfsprekend waren enorm ontdaan en onder de indruk van dit verhaal. De omgekomen man liep een paar dagen hiervoor nog gewoon door het hotel om met zijn familie van een vakantie te genieten. Die vakantie is verschrikkelijk genoeg vreselijk geëindigd.

Helaas ontstond er diezelfde dag nog een keer paniek. Twee mannen waren in de zee gaan zwemmen en waren nu in nood. Iedereen uit het hotel vluchtte naar het strand, om te kijken of ze gered konden worden. Ook wij stonden op het strand, en hoewel we zo hoopten dat ze gered konden worden en vertrouwen hadden in de reddingswerkers, durfden we bijna niet te kijken. Gelukkig werden ze net op tijd in een reddingsboot gehesen, en hebben ze het beide overleefd.

Na deze heftige gebeurtenissen hebben we nog enkele dagen doorgebracht in Sri Lanka. We hebben toen onder andere een hele mooie treinreis gemaakt. We spraken mensen in de trein over de tsunami. Zij vertelden over de mensen die ze waren verloren en over hun huizen die totaal waren vernield. Ook hebben we gekeken bij een ontwikkelingssamenwerkingsproject van een dorpsgenoot uit Nederland. Hier hebben we weer verschillende Singalezen ontmoet waarvan hun huis was vernield. Gelukkig hebben ze nu weer een plek om te wonen, maar veel mensen uit het dorp hebben toch, logisch, een trauma opgelopen door de tsunami.

Arme, gehandicapte mensen, zonder huis. Mensen met heftige verhalen. Een verdronken hotelgenoot, mensen die worden gered. Een heel land dat een jaar in puin heeft gelegen, en nu, na zes jaar, nog steeds niet volledig was heropgebouwd. Ondanks dit alles was Sri Lanka een geweldige eerste verre reis. Maar wel een reis met een stempel. Als we iets horen over een aardbeving of een tsunami, weten we gelijk hoe laat het is. Een heel land ligt in puin, en zal maanden, dan wel niet jaren moet werken aan een wederopbouw. Wij mogen heel gelukkig zijn met ons hebben en houden in Nederland; het had ook allemaal heel anders kunnen zijn.

En o ja, laat je door dit verhaal niet tegenhouden om naar Sri Lanka te gaan. Inmiddels is de tsunami alweer twaalf jaar geleden. Misschien is de golfstroom wel weer veranderd, en waarschijnlijk is het land al weer verder opgebouwd. Blijf hoe dan ook goed opletten als je de zee in gaat. Daarnaast is het Sri Lanka ook gewoon waanzinnig mooi, en zijn de mensen heel lief. Het land verdient het bezocht te worden. Veel plezier daar!

Heb jij wel eens de gevolgen van een ramp ondervonden? Laat het weten in een comment.