Heb jij weleens in een bouwval geslapen? Wij wel. Afgelopen zomer sliepen we vlakbij een van de mooiste plekken van Flores (Indonesië), in een van de meest bouwvallige hotels die we ooit hebben gezien, laat staan in hebben geslapen.

Het hotel stond in Moni, een klein plaatsje op het nog niet toeristische eiland Flores. Moni is dé toegangspoort voor de dan weer wel bekende Kelimutu Vulkaan, die wij graag met eigen ogen wilden zien. Bij aankomst op luchthaven Labuan Bajo, veroverden de inwoners van Flores gelijk ons hart. De Floresianen zijn zo vriendelijk! Toerisme staat nog in de kinderschoenen, maar de inwoners van Flores laten je met liefde hun eiland zien. Wij waren overal welkom, werden overal enthousiast begroet en er werd regelmatig een praatje gemaakt. Soms in Engels, meestal in een mix van Engels, Bahasa en gebarentaal.

We keken uit naar Moni, met haar imposante Kelimutu Vulkaan. Het zou het eindpunt zijn van onze reis door Flores. En hoewel Flores betoverend was, was het eiland ook vermoeiend. De reisdagen duurden lang, want door een grote hoeveelheid bochten en bergen konden we nooit harder rijden dan 30 km/uur. Toen we na een ellenlange rit aankwamen in Moni, wilden we dan ook zo snel mogelijk wat eten en slapen. Hetzelfde gold voor de chauffeur Alex, die met ons mee was gekomen vanuit Bajawa en zou blijven tot we naar Bali zouden vliegen.

Het duurde even eer we het hotel hadden gevonden. Niet zo gek, want het stond nog volledig in de (bamboe) steigers. Na wat navraag (“ja, dit is het hotel”), trokken we onze spullen door het cement richting de kamers. Een onvriendelijk ogende man blafte wat naar een vrouw, waarop zij gehaast kwam aanlopen met een schrift. Later bleek zij zijn zus te zijn. We mochten zelf even onze boeking invullen, wat op zich geen probleem was natuurlijk, en daarna stuurde hij de vrouw weer weg. Op een wat onaardige manier. We kregen een heeel klein sleuteltje in onze handen gedrukt (vergelijkbaar met een dagboeksleuteltje) en we konden naar de kamer.

De kamer was niet zo goed. De basisvoorzieningen waren er (een bed en zelfs een warme douche, uniek voor Flores), maar daar was ook alles mee gezegd. De kamer was heel makkelijk open te krijgen door een gebrekkig slot. Het bed zakte compleet door. De klamboe paste niet over het bed (en we hadden ‘m nodig!). Er zaten gaten in de muren (hallo ongedierte). We hadden een dun dekentje gekregen, maar daar zaten vlekken op. Hetzelfde gold voor de kussens. De vloer was niet schoongemaakt. En als klap op de vuurpijl waren ook nog de muren beschimmeld.

De volgende dag kregen we als ontbijt een slecht doorbakken pannenkoek. De melk en eieren waren er nog in te herkennen. We besloten het niet op te eten, en dus wandelden we de heuvel op, op zoek naar iets beters. Terug in het hotel spraken we chauffeur Alex. Hij was teleurgesteld, vond de mensen van het hotel “no good”, want hij had geen slaapplek aangewezen gekregen en had dus op de betonnen vloer geslapen. Ook had hij geen eten aangeboden gekregen. Daar schrokken we van, en dus namen we hem diezelfde avond nog mee naar een restaurant, zodat hij even goed kon eten. Na ons bezoek aan de Kelimutu met Alex -wat overigens echt prachtig was- mocht hij gelukkig wel in een bed slapen, maar de deur van zijn kamer was afwezig.

Op de laatste ochtend was Alex heel blij dat hij weer terugging naar Bajawa. Echter was zijn blijdschap gelijk verdwenen toen hij zijn auto zag. Zijn lampen waren namelijk uit de auto gestolen. Ook dat nog. Gezamenlijk gingen we op zoek naar nieuwe lampen en daarna zette Alex ons af bij het vliegveld. Daar hebben we nog drie uur gewacht tot het vliegveld open ging, en ondertussen hadden we weer -als vanouds- gezellige gesprekken met de locals. Zo sloten we Flores toch nog leuk af!

Achteraf blijkt dat we nog geluk hebben gehad ook. Hoewel het hotel nu af lijkt te zijn, is het karakter van zijn eigenaar nog niet verandert. Hij blijft, en dat vinden we het ergste, onaardig tegen gasten, zijn personeel en zijn zus, zo blijkt uit recensies. Daarnaast zijn sommige gasten door hem bedreigd (zelfs met kapmes!) en opgelicht. Zelfs de politie weet dat de eigenaar van het hotel in het dorp bekend staat als ‘gevaarlijk’ en ‘een oplichter’. We hadden het dus erger kunnen treffen.

En hoewel we het zijn zus absoluut gunnen, adviseren we jullie dus om Antoneri Lodge Moni NIET te boeken. Er zijn genoeg andere hotels in Moni waar je prima kan overnachten. Het beste is om dit ter plekke te regelen, want er staan maar een paar hotels aangeboden op booking.com. Laat je in ieder geval niet tegenhouden om naar Flores (en dus ook Moni) te gaan. Het eiland is prachtig, de bevolking is fantastisch. Ondanks deze overnachtingen, kijken we vol heimwee terug naar dit geweldige eiland.

Wat is jouw slechtste hotelervaring?