‘Grenspolitie VS schiet opnieuw met traangas op migranten aan grens Mexico’, ‘VS stuurt leger naar Mexicaanse grens om migranten te stoppen’ en ‘Mexicaanse grensstad Tijuana roept noodtoestand uit vanwege migranten’. Dit zijn zomaar wat nieuwsberichten die verschijnen wanneer je op internet zoekt naar de grens tussen Amerika en Mexico. Toch besloten wij de beruchte grens tussen San Diego en Tijuana over te steken. We leerden er niet alleen veel over de huidige situatie daar, maar raakten ook spontaan verliefd op Mexico.

Tijuana is volgens veel lijstjes de meest gevaarlijke stad ter wereld (op steden in oorlogsgebieden na). Armoede, drugs- en wapenhandel, geweld, het hoogste aantal moorden per dag, ontvoeringen… en daar kwam dus ook een behoorlijk gespannen situatie bij aan de grens. Omdat wij ook nog niet precies wisten wat we moesten verwachten van de grensovergang, besloten we in Nederland al om samen met een ervaringsdeskundige de sprong te wagen. We boekten een eendaagse tour bij West, en spraken met hem af dat we alleen de grens zouden oversteken op het moment dat het veilig genoeg was. Want ook wij zagen in Nederland, zo rond november 2018, de berichtgeving over de Tijuana. We twijfelden zelfs even of we wel moesten gaan. Maar West hield ons keurig op de hoogte en eind december vertrokken we dan toch echt naar Mexico!

Hoe dichter we bij de grens aankwamen, hoe spannender het toch wel even werd. Echter bleek dat voor de heenreis in ieder geval niet gegrond. De grens oversteken was super makkelijk. We moesten een formuliertje invullen, kregen een Mexicaanse stempel in ons paspoort en we konden zo weer in de auto stappen. We reden officieel Mexico binnen langs de hekwerken van de Verenigde Staten. De tentenkampen die we eerder op het nieuws konden zien, zagen we ook. Ontzettend indrukwekkend.

Onze eerste stop was Tijuana. Ontbeten hadden we nog niet, dus West regelde voor alle passagiers een tamales; een maïskorf gevuld met kaas, vlees, aardbeien, ananas of groenten. En dus zaten we niet veel later op een plastic stoeltje te genieten van het eten, én van de zon. Ons uitzicht was de bekende en beruchte muur tussen Amerika en Mexico. Dat was toch wel een gekke gewaarwording. Toen we het eten op hadden, nam West ons mee naar muur. Hij vertelde ons van alles over de bouw en de beveiliging, maar ook over het schiereiland, Baja California, waar we ons op bevonden.

De muur tussen Mexico en Amerika staat er inmiddels, in tegenstelling tot wat wij dachten, al tientallen jaren. De president die de bouw begon was Kennedy, in 1962. President Clinton en President Obama zijn samen uiteindelijk verantwoordelijk voor het grootste gedeelte van de muur; wel 97%. Natuurlijk kreeg de grensmuur onder het Presidentschap van Donald Trump meer bekendheid, omdat hij het gebruikte voor zijn campagne. De president wilde de muur versterken en uitbreiden. Dit plan kon op veel kritiek rekenen. Mensenrechtenorganisaties waarschuwden toen, maar ook nu, voor de mensenrechtenschendingen van migranten bij grens. Met behulp van video’s werd duidelijk dat de migranten slecht werden behandeld. Kinderen werden soms zelfs gescheiden van hun ouders en de heftige beelden van mensen in kooien kent iedereen.

De muur bestaat trouwens niet uit een beton, maar grotendeels uit metalen palen en prikkeldraad. De palen zijn, in ieder geval in Tijuana, versiert met schilderingen en stukken tekst. De grens tussen beide landen is streng beveiligd. Zelfs in de zee staat nog een stuk muur. Hier kun je niet omheen zwemmen, want er liggen sensoren in de grond, waardoor de grenspolitie ziet dat iemand de grens al zwemmend oversteekt. Overal hangen camera’s en er vliegt regelmatig een helikopter of drone boven Tijuana en het omliggende gebied. De muur is volledig gebouwd op het grondgebied van Amerika. Een lijn geeft aan wanneer je je in Mexico bevindt en wanneer in haar buurland. Er is ook een soort tussengebied, waar Mexicanen en Amerikanen die familie van elkaar zijn elkaar – slechts een paar keer per jaar – kunnen zien. Dit tussengebied is omringt met hekken en camera’s; niet bepaald een plek voor een gezellige familiereünie. Daarnaast is er in Tijuana ook een grenskerk in de openlucht te vinden, waar vluchtelingen eens in de zo veel tijd een dienst kunnen bijwonen.

Na een wandeling langs de muur, waarin we veel leerden over de huidige gang van zaken, reisden we door naar het plaatsje Rosarito; een ritje van slechts veertig minuten langs de prachtige kust. Een contrast met de verhalen over dit gebied, want eenmaal aangekomen struinden we over een gezellig marktje, zagen we hoe tortilla’s worden gemaakt (die overigens verrukkelijk smaken) en bezochten we een oude wijnkelder. Daarna was het tijd om te lunchen. Het eten smaakte heerlijk. Alles was ontzettend vers en goed gekruid.

Vervolgens reden we in twintig minuten naar het slaperige stadje Puerto Nuevo. Ook hier bezochten we een markt. We proefden échte Mexicaanse tequila, tequila met koffie, en heerlijke noten, maakten op straat muziek met winkeliers, bewonderden prachtige kunstwerken in een galerie en kletsten wat met de lokale bewoners. West bleek iedereen te kennen. Telkens als hij de auto startte, zag hij weer een bekende en stopten we even om iedereen gedag te zeggen. Na afloop reden we naar een Christus-beeld, dat nog groter is dan het bekende beeld in Rio de Janeiro. Aldaar aten we een ijsje met chilipeper erop. Dit bleek verrassend lekker te zijn 🙂

De avond viel en we reden terug naar Tijuana. We wandelden een stukje door de levendige straten. Het was donker, maar vanwege de grote hoeveelheid lampjes konden we veel van de stad zien. Het voelde niet onveilig aan, maar we hebben wel bepaalde gebieden in de stad vermeden. West vond dat we nog niet genoeg hebben gegeten en hij bestelde nog een portie overheerlijke taco’s. Met een volle buik vertrokken we weer terug naar de grens. En eerlijk is eerlijk, we hadden nog nooit zo’n zwaar beveiligde grensovergang gezien. De auto’s werden goed gecontroleerd (zowel de passagiers, als de kofferbak, als onder de auto), er stonden en hingen in elke hoek camera’s en er liepen veel grensbewakers rond. We waren toch wel blij dat we iemand bij ons hadden met ervaring en de overgang verliep verder zonder problemen. Een uur later arriveerden we weer in San Diego, na een goedgevulde dag in Mexico.

Hoewel je altijd de veiligheidssituatie in de gaten moet houden, raden we het jou absoluut aan om -wanneer je in San Diego bent- Mexico te bezoeken. We hebben echt een ontzettend gezellige, leuke en leerzame dag gehad. We hebben ons er geen moment onveilig gevoeld, maar houd er wel rekening mee dat het heftig kan zijn om de grensmuur te zien en/of de verhalen hierover te horen. De inwoners van Baja California vinden het in ieder geval geweldig als er toeristen komen, want dit gebied van Mexico wordt vaak overgeslagen. En dat zorgt ervoor dat je een dag zult hebben om nooit te vergeten.

Mexico, we will be back!

bron bron bron