Als je op reis gaat naar West-Flores en haar omliggende eilanden om hier op zoek te gaan naar de beruchte Komodovaranen, kun je van te voren beter niet googelen op de reusachtige hagedis. Hij kan in bomen klimmen. Hij kan zwemmen (en hard ook). Hij kan snelheden bereiken van zo’n twintig kilometer per uur. En oh ja, een beet kan dodelijk zijn. Dat het geen gezellig diertje is, werd ons dus al snel duidelijk. Maar onze nieuwsgierigheid was zeker gewekt.

De komodovaraan is groot. Erg groot. Een mannetje kan een lengte van wel drie meter (!) bereiken. Dit maakt dat ze best lijken op draken, vandaar de Engelse benaming ‘Komodo Dragon’. Komodovaranen leven in een erg klein gebied. Ze komen enkel voor op de eilanden Rinca en Komodo, het westen van het iets bekendere eiland Flores en dertig kleinere eilandjes daaromheen. Om het eiland Komodo te bereiken, vlogen we eerst naar het vliegveld van Labuan Bajo op Flores. Vanuit hier reisden we met een snelle boot over de wateren rondom Flores. Een prachtig gebied, vol kleine eilandjes, koraalriffen en zandbanken.

Aangekomen op Komodo Island, maakten we al snel kennis met onze rangers. Drie jongemannen die ons gematigd enthousiast het eiland zouden laten zien. We konden zelf kiezen welke route we wilden nemen, en kozen voor eentje van gemiddelde lengte. De rangers hadden alledrie een stok bij zich om eventuele Komodovaranen op afstand te houden. En hoewel een stok logischerwijs niet fantastisch goed beschermd, bleef iedereen -zeker in het begin- zo dicht mogelijk bij een van de gidsen.

Nog terwijl de gids een algemeen praatje hield, zagen wij al snel de eerste varaan. Iedereen liep er zo stil mogelijk naar toe. Het bleek een baby varaan te zijn, want hij was ‘slechts’ een meter lang. Er werden wat foto’s gemaakt, en daarna zou de wandeling door de bossen van Komodo Island toch echt beginnen. Spannend!

Onderweg kwamen we van alles tegen. Alles, behalve Komodovaranen. We begonnen bij een stel speciale bomen, waar Komodo’s graag in zouden klimmen. Vervolgens wandelden we langs een Komodo-nest. Een leeg Komodo-nest. En toen onze gidsen via de walkie talkie hoorden dat er dichtbij varanen waren gesignaleerd, kwamen we er net te laat aan. We kwamen hertjes tegen -die bevonden zich overigens op een zeer gevaarlijk stukje Indonesië-. We kwamen nog meer planten tegen. Best wel grote mieren. Maar de drie-meter-lange draak had er geen zin in vandaag.

De wandeling was afgelopen. We hadden een varaan gezien, dat stond vast, maar die was even groot als een gemiddelde varaan overal in Azië. Dus jammer vonden we het wel. We liepen richting de marktkraampjes dichtbij de haven. Over een klein halfuurtje zouden we weer de boot nemen naar een volgend prachtig plekje en besloten nog wat eten te halen en al wachtend te genieten van het zonnetje.

En toen werd het ineens ontzettend onrustig. Locale bewoners gingen aan de kant. Mensen begonnen te wijzen. En toen de gids “DRAGON! DRAGON!” begon te roepen, wisten we het zeker; er was toch nog een Komodovaraan gezien! Iedereen sprintte richting te kustlijn, waar een bijna-drie-meter-lange varaan richting een boom sloop. Een vrouwtje. Een bonk spieren van zo’n tachtig kilo. Met haar scherpe klauwen, krachtige staart en dodelijke zenuwgif. Ze keek alle nieuwsgierige mensen even aan en ging toen liggen. Soms, wanneer ze iets rook, siste ze met haar tong. Af en toe keek ze even alert op. Na een tijdje verplaatste ze zich nog eenmaal en nu rustte haar kop op een uitstekende boomwortel. Zo ontspannen dat we gelijk vergaten dat we oog-in-oog stonden met een erg gevaarlijk dier. Ontzettend gaaf!

We maakten heel veel foto’s, maar bovenal genoten we van het immens grote dier voor ons neus. Het was zo speciaal om deze dieren in het wild te zien! Een klein halfuur later moesten we helaas weer vertrekken. Op naar nog meer mooie plekken in Flores! En terwijl wij de boot weer op gingen en het nationaal park verlieten, lag de Komodovaraan nog altijd in de schaduw bij de boom. Wát een beest!

Staat Komodo Island op jouw bucketlist?