Blunders… Of ze nou groot zijn of klein, iedereen krijgt er weleens mee te maken. Op reis hebben wij ook flink wat geblunderd. Van het vergissen in de datum van de vlucht tot bijna op een slang stappen, en van per ongeluk terecht komen in een Chinese dagtour tot het verliezen van een Go Pro op de bodem van de zee. Hieronder een overzicht van onze reisblunders.

Zo groot is die Uluru toch niet?

In het centrum van Australië staat een grote, rode rots genaamd de Uluru. Deze rots kon tot voor kort beklommen worden, maar dit wilden wij niet doen omdat de rots heilig is voor de aboriginals, de oorspronkelijke inwoners van Australië. Na een paar korte wandelingetjes waarbij we onder andere grottekeningen zagen, besloten we dat we meer wilden zien; we gingen de Uluru Base Walk doen. Na een halfuur te hebben gelopen, merkten we dat we nog niet zo ver waren. Dat vonden we gek, want zo groot is die Uluru toch niet? Daar maakten we een inschattingsfout. De wandeling was zo’n tien kilometer lang (en je kon niet maar de helft van de wandeling doen). We waren met z’n vieren en het enige wat we bij ons hadden was slechts één appel. Geen flesjes water, geen ander eten, geen petjes… En dat in dertig graden! Oei.. Daar hadden we ons toch echt even vergist.

Oeps! De auto is te groot!

Echt iedereen weet dat de steegjes in Toscane vrij smal zijn. Toch waren wij zo dom om een gratis upgrade van de huurauto te accepteren. De auto die we kregen was groot en breed; eigenschappen die we vaak wel lekker vinden op reis. Tot we de nauwe straatjes van Pisa, Lucca en Florence moesten trotseren. Hadden we nou maar ‘nee’ gezegd tegen die upgrade, want dit was haast geen doen!

We hebben ons een keer flink vergist in de temperatuur in Arizona in de winter; we raakten zelf onderkoeld.

Meer lezen?

We hebben geen bereik…

In Jekaterinenburg (Rusland) hebben we nogal gestruggled met taxi’s. Ten eerste kon onze taxichauffeur bij aankomst ons appartement niet vinden. Na een tijdje had hij er genoeg van en werden we ergens voor een flatgebouw uit de auto gezet. Anderhalf uur hebben we gezocht naar het juiste adres… Wat een gedoe!
De volgende dag gingen we naar een klooster -Ganina Yama- op een paar kilometer van Jekaterinenburg. De heenreis ging eenvoudig. We hadden een Russische Uber-achtige app op onze telefoon waarmee we taxi’s konden bestellen. Echter hadden we toen we terugwilden helaas geen bereik, waardoor we geen taxi konden bestellen… Het stresslevel begon behoorlijk toe te nemen toen bleek dat niemand ons kon helpen én dat de bus ook niet meer kwam. Tot overmaat van ramp begon het ook nog te onweren. We waren al druk aan het nadenken over mogelijke oplossingen (we moesten die avond een trein halen), toen we werden aangesproken door een in Nederland wonende Rus. Hij heeft -Godzijdank- een taxi voor ons kunnen bellen, waardoor we trein nog hebben gehaald.

Op de blaren zitten

Jaren geleden sliepen we in Turkije in een hotel waar een groot buitenzwembad aanwezig was. Het water was ijs- en ijskoud en daar had de architect een oplossing voor verzonnen; glijbanen. Natuurlijk gingen ook wij dat even uitproberen. Dat was iets wat we beter niet hadden kunnen doen. Glijbanen als deze moeten namelijk eerst aangezet worden. Dan stroomt er water overheen, zodat je je niet verbrandt. Hadden we niet aan gedacht. Laten we het erop houden dat we de rest van de week op de blaren hebben moeten zitten.

Iets verkeerd eten in het buitenland? Natuurlijk overkwam ons ook dat!

Meer lezen?

Shit! De vlucht gaat een dag eerder!

Tijdens onze laatste reis door Indonesië, zouden we de laatste nacht doorbrengen in Jakarta. De dag daarvoor zouden we van Denpasar naar Jakarta vliegen. Toen we wilden inchecken voor de vlucht van Jakarta terug naar Nederland, stokte onze adem ineens in onze keel. We hadden ons vergist! De vlucht naar Amsterdam ging een dag eerder! Dat betekende dat de laatste nacht in Jakarta niet doorging. We annuleerden het appartement, en begonnen toen te rekenen. We kwamen erachter dat de nieuwe terugreis vrij intensief zou gaan worden: we moesten eerst van Denpasar naar Jakarta vliegen, daar acht uur overbruggen, vervolgens naar Istanbul vliegen, hier weer vier uur wachten, dan naar Dusseldorf vliegen en vanaf daar terug rijden naar Nederland. Poe… Dat was ons het terugreisje wel, maar we waren er maar wat blij mee dat we erop tijd achterkwamen dat we ons vergist hadden in de dag. Je zal maar je intercontinentale vlucht missen vanwege zo’n foutje…!

Kijk uit!

Toen we in 2011 Borneo bezochten, maakten we een uitstapje naar Bako National Park. We leerden de hele dag van alles over de meest gave dingen; neusapen, gave planten, bizar gevormde rotsen… Het was prachtig én reuze interessant! Echter waren alle feitjes niet het meest belangrijke dat we hebben geleerd. Wat dan wel? Dat je altijd moet kijken waar je loopt. Loes is namelijk aan het einde van de wandeling bijna op een giftige slang gestapt. Hij stond al naar haar te sissen, maar ze werd net op tijd tegengehouden door een reisgenoot. Gelukkig maar!

Het niet bekijken van de welkomspapieren heeft in Kuala Lumpur best wat angst veroorzaakt…

Meer lezen?

‘Just follow the flag’

Afgelopen zomer waren we in Beijing en natuurlijk wilden we ook de Chinese Muur zien. We boekten een tour bij ons hostel en verheugden ons er enorm op. Ervan overtuigd dat we een privétour zouden krijgen, waren we toch wel verbaasd toen we de volgende dag terechtkwamen in een bus VOL Chinese toeristen. We waren letterlijk de enigen die niet uit China kwamen. Nou lijkt dat misschien geen probleem, maar schijn bedriegt. De gids, die niet waanzinnig goed Engels sprak, deed ongeveer de hele tour alles in het Chinees (en niet gewoon pratend, maar schreeuwend). We begrepen er natuurlijk geen snars van, maar gelukkig vertelde ze ons in twee minuten -na een halfuur in het Chinees alle feiten over de muur te hebben opgesomd- dat we haar gewoon moesten volgen: ‘Remember my face’ en ‘just follow the flag’. En daar gingen we dan hoor, achter dat vlaggetje aan. Zie je het al voor je? De gids liep de benen uit haar lijf, dus wij ook, en we raakten haar bijna kwijt. Maar gelukkig kwam daar het vlaggetje van pas 😉

Binnenkort verschijnt er een nieuw artikel waarin we uitgebreid ingaan op onze deelname aan de Chinese tour! De foto die je hier links ziet, geeft een beeld van de tour.

Doei Go-Pro

Ja.. Ehh.. Wij hebben dus een Go Pro laten vallen op de bodem van de zee. We waren aan het snorkelen bij het Great Barrier Reef in Australië. Vanaf de boot gooide Loes de Go Pro naar Suus (is dom, I know), maar zij ving hem niet. Suus, de held, heeft hem toen opgedoken. Je kan je voorstellen dat we ontzettend blij waren dat we de camera, maar vooral alle beelden, nog hadden. Maar kun je je ook voorstellen dat we de Go Pro vervolgens zijn vergeten mee te nemen uit het hostel? We hebben nog een mailtje gestuurd naar de manager, maar de Go Pro is niet gevonden. Das pech, Go Pro weg.

Wij hebben alle blunders nog niet eens behandeld in dit artikel, dus dikke kans dat er binnenkort een vervolg op komt. Wat is de grootste blunder die jij op reis hebt gemaakt?